معدن بوکسیت سوریه نباید به سرنوشت گینه دچار شود

از آنجا که در ایران در بحث معادن بوکسیت هم به لحاظ میزان و هم به لحاظ ویژگی‌های مورد نیاز برای استفاده در صنعت آلومینیوم‌سازی دچار کمبود هستیم، تاکنون یکی از سرمایه‌گذاری‌های خارجی ایران در حوزه معادن در معادن بوکسیت کشور گینه بوده است. اما پس از گذشت بیش از 20 سال از قرارداد ایران و گینه در زمینه برداشت از معادن بوکسیت این کشور، برداشتی از معادن گینه صورت نگرفته و تلاش‌های ایران در حوزه اکتشاف و استخراج این معادن نیمه‌کاره رها شده است. بنابراین کشور گینه و یا سوریه فرقی ندارد. باید بررسی شود که آیا دولت علاقه‌ای برای سرمایه‌گذاری در این حوزه دارد یا نه؟

وی تصریح کرد: اگه قرار باشد در معدن بوکسیت سوریه سرمایه‌گذاری شود، باید آن معدن عیارسنجی، مکان یابی و هزینه‌های انتقال مورد مطالعه قرار بگیرد.

وی اظهار کرد: آبان ماه امسال کارخانه سالکو به مدار اضافه خواهد شد. قطعا این کارخانه نیازی جدید ایجاد خواهد کرد. بنابراین برای مطالعه و کشف معادن بوکسیت جدید باید سرمایه‌گذاری انجام شود.

وی ادامه داد: اگر بنا به واردات بوکسیت است؛ باید برای احداث کارخانه‌های آلومینا هزینه شود تا این محصول در داخل کشور تولید شود؛ زیرا برای افق 1404، تولید یک و نیم میلیون تن آلومینیوم هدف‌گذاری شده است که این میزان نیازمند 3 میلیون تن آلومینا و 6 میلیون تن بوکسیت است که باید فکری برای تامین آن کرد.

وی بیان اینکه خوشبختانه مطالعه زمین‌شناسی در چند نقطه از کشور آغاز شده است، گفت: کشور ما از لحاظ ماده معدنی بوکسیت فقیر است و معدن بوکسیت جارجرم علاوه بر کاهش عیار، میزان ذخیره آن پاسخگوی نیاز کشور نیست. زمانی که جاجرم دارای عیار بالا بود، تنها یک سوم نیاز کشور از آن تامین می‌شد. از سویی، متاسفانه مصرف بوکسیت جارجرم به دلیل کاهش عیار، دو برابر شده است که این امر هزینه‌ها را افزایش داده است و از سوی دیگر با راه اندازی طرحی در جارجرم، همین میزان بوکسیت صرف این طرح می‌شود. این امر اهمیت کشف معدن بوکسیت را افزایش می‌دهد.

منبع : https://nacla.org/article/bauxite-dependency-roots-crisis